CHE

De echte Che Guevara

De hedendaagse tienercultuur heeft zich verscheidene iconen aangemeten, die vooral onze rebellerende aard weergeven. Het is bijna instinctief dat tieners een stijl zoeken die verschilt met onze traditionele opvoeding en die breekt door de kettingen van de door ons ervaren onderdrukking.

Maar hoe zouden we reageren als ons verteld werd dat een van de iconen die we gekozen hebben als symbool van onze tienerstrijd tegen traditie en onderdrukking - Che Guevara - in werkelijkheid vocht tegen onze ideologie? Ernesto "Che" Guevara - een van de meest meedogenloze en moordzuchtige personen die de twintigste eeuw gekend heeft - was in werkelijkheid een aanstichter van onderdrukking.

De communistische revolutie, die de aanleiding was voor zo veel lijden in de 20e eeuw, was het doel van de Guevara agenda. Voor Guevara lag de oplossing van de wereldproblematiek, zo zei hij zo vaak, ten oosten van het ijzeren gordijn, en hij zou niets laten om zijn doel van wereldwijde "bevrijding" te bereiken.Voor velen is Che Guevara dan wel een vanzelfsprekend pop-icoon, die gedragen wordt op kleding, gevierd wordt als rebel, en gepronkt wordt als held van de mensheid, maar voor vele anderen is Che een manifestatie van slechtheid op aarde.

Degenen die werkelijk de tijd van Guevara kennen en weten waar hij voor stond, zijn bekend met zijn betrokkenheid bij de sociaal-politieke vernietiging van Cuba en bij het opzetten van de beruchte gevangenis "La Cabana". Guevara's jonge jaren waren geenszins uniek of opmerkelijk tot zijn deelname aan de omverwerping van Fulgenio Batista, de voormalige president van Cuba. Hij werd geboren in een Argentijnse rijke socialistische bovenklasse familie, die hem zijn eerste kennismaking gaf met de ideeen van het communisme, socialisme, en de linkse filosofie.

Guevara studeerde als geneeskunde student aan de Universiteit van Buenos Aires om na vier maanden al uit te vallen, volgens de documenten van de huidige Universiteit van Buenos Aires. Hij vertrok naar Guatemala om een communistisch leger te beginnen, maar vluchtte naar Mexicostad toen hij geen vrijwilligers kon recruteren.

In Mexicostad ontmoette hij de Castro broers, die een communistische revolutie aan het voorbereiden waren, en was hij daarna al vlug op weg naar Cuba in het schip de "Granma". In Cuba pleegde Ernesto zijn ergste misdaden tegen de mensenrechten en kreeg hij al snel zijn moorddadige imago.

Desertie was wijdverspreid in het nieuwe revolutionaire leger maar Ernesto Guevara vatte dat niet licht op en ging regelmatig met een guerrilla groep op zoek naar de deserteurs. Desertie is in de meeste modernde landen een misdaad waar de doodstraf op staat, maar de aanpak van Ernesto was uniek in zijn wreedheid. Wanneer de deserteurs werden gevonden, werden ze gekneveld, vastgebonden, en van dichtbij doodgeschoten door Ernesto Guevara zelf.

Meestal werden de deserteurs niet direct gedood maar vreselijk gemarteld om een afgrijselijke dood te sterven. Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt. Na de geslaagde overname van Cuba's overheid begonnen Guevara's troepen een uitgebreide campagne tegen Cubaanse andersdenkenden met de oprichting van een van hedendaags meest beruchte gevangenissen, La Cabana. Guevara was de voornaamse bestuurder en executeur van de gevangenis.

In de gevangenis werden een paar duizend politieke gevangenen vastgehouden - mensen die het oneens waren met de nieuwe regering. Gevangenen werden er een voor een uit hun barakken gehaald, geparadeerd rond de gevangenis, bestookt en misbruikt in het bijzijn van hun familie voordat ze uiteindelijk van dichtbij werden doodgeschoten.

De slachtoffers van La Cabana schreeuwden vaak "Viva Cuba libre!" vlak voor hun executie om Guevara en de nieuwe regering af te wijzen.Om deze verbale weerstand tegen zijn autoriteit te stoppen, beviel Guevara dat alle gevangenen voortaan gekneveld moesten worden voor hun executie. Dit om de slachtoffers onder controle te houden en zijn macht over de plaatselijke bevolking te handhaven.

Op Guevara's lange lijst van misdaden in La Cabana wordt verder gerapporteerd dat hij er plezier in had om regelmatig de kelen door te snijden van gevangenen die aan het slapen waren. Na La Cabana ging Guevara naar Bolivia om zich daar al snel over te geven aan Bolivia en de VS, terwijl hij riep "Ik ben Che, ik ben voor jullie levend meer waard dan dood." Dit was het laffe einde van het moorddadige leven van Ernesto Guevara.

In zijn laatste momenten was hij niets meer dan een lafaard die niet dezelfde dood tegemoet durfde te zien die hij zelf gegeven had aan talloze jongeren.Na zijn gevangeneming werd hij ondervraagd en daarna geexecuteerd in Bolivia.

Castro was daarmee zijn rechterhand kwijt. Ernesto Guevara's leven is bevlekt met mismanagement, oneervolheid, schendingen van de mensenrechten, en koelbloedige moorden.

Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt.

Ernesto werd gedreven door het idee dat hij op een dag de massa onder zijn ijzeren grip zou controleren en het communistische rijk naar het westen zou brengen. Zijn droom is vervaagd en zijn onderdrukkende ideologie is in het vuur gegooid. Als we als nieuwe generatie iconen willen hebben, laten we die dan zorgvuldig kiezen. Laat ons iconen kiezen die autoriteit en onderdrukking verwerpen in plaats van ondersteunen.

Guevara's beeltenis is een schande in de menselijke geschiedenis en is er een waar de mensheid zeker zonder kan.

Toch is het bijna een passend einde dat het Guevara icoon opgenomen is in precies die zaken waar hij zijn hele leven tegen vocht: de kapitalistische machine en de Verenigde Staten van Amerika. Mahatma Gandhi schreef eens " een overwinning die bereikt is met geweld is eigenlijk een nederlaag, want hij is slechts tijdelijk." Dit moeten we allen in gedachte houden.

Alexander Villacampa De auteur is zoon van Cubaanse vluchtelingen en studeert economie aan The University of Florida. Dit artikel verscheen eerder in het krantje van zijn high school.