Lespakketten met pro-islam propaganda - Kamervragen
maandag 10 september 2007
Vragen van de leden Bosma en Wilders (beiden PVV) aan staatssecretaris Dijksma van OCW over het nieuws dat openbare scholen lespakketten krijgen met pro-islam propaganda.
1.)Bent u bekend met het bericht (*) Basisschool krijgt lespakket over Islam?
2.)Bent u zich ervan bewust dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking de islam ziet als een bedreiging (bron: onderzoek Maurice de Hond, zie peil.nl) en dat dit zeer terecht is. En dat de overheid geen campagnes mag voeren of faciliteren die ingaan tegen de mening van de meerderheid omdat er anders sprake is van ondemocratische propaganda?
3.)Deelt u de mening dat de overheid niet mag meewerken aan de verspreiding van een lespakket dat kennelijk bedoeld is begrip te kweken voor de islam?
4.)Deelt u de mening dat de verspreiding van dit lespakket dan ook per onmiddellijk dient te worden gestaakt? En dat de financiering van scholen die meewerken aan de verspreiding dient te worden stopgezet, alsmede de directeuren op staande voet ontslagen?
(*) RTL Nieuws, Basisschool krijgt lespakket over Islam, 10 september 2007
Onze kinderen gehersenspoeld door links en dat begint al bij de basis.
maandag 10 september 2007
Balkenellende
En dit mens moet ons beschermen??
Hoe naief de overheid is...
Het doet me pijn om te zien dat mensen de islam zien als een gevaar.
De islam is geen gevaar.
De mensen die de islam misbruiken om terreur te verspreiden, zijn het gevaar.
Jan-Peter Balkenende
EX MOSLIMS
“Ex-moslims” Jafari en Taebi dikke mik met moskeebestuur
Pamela Hemelrijk
U zult me misschien een complotdenker noemen, maar ik begin me nu toch in gemoede af te vragen of de ex-moslims Peyman Jafari en Benham Taebi wel echte ex-moslims zijn. Toen ze de afgelopen week Ehsan Jami probeerden af te branden op de opiniepagina van de NRC verzwegen ze al voor ons dat ze dat ze lid waren van de Internationale Socialisten, die twee handen op één buik zijn met de Hamas, de Hezbollah en de AEL. Niet echt een club dus waar de doorsnee ex-moslim zich als een vis in het water voelt, zou je zeggen.
En nu lees ik op het ultralinkse Frontpage FOK.nl dat die twee bloeddorstige bolsjewieken een rivaliserend comité van ex-moslims hebben opgericht om tegen Jami “ten strijde te trekken”. Dit politiek correcte comité van ex-moslims, zullen we maar zeggen, geeft maandag een persconferentie, en wel…in de moskee El Oumma in Slotervaart if you please! En dat niet alleen: de bijeenkomst zal worden opgeluisterd door de voorzitter van de Vereniging van Imams en vertegenwoordigers de Unie van Marokkaanse Moskeeën in Amsterdam.
We kunnen hier dus met een gerust hart spreken van een unicum in de rijke historie van de islam: dit is het eerste comité van ex-moslims ter wereld, dat zich mag verheugen in de warme sympathie van het islamitisch establishment. Een primeur van wereldformaat, mogen we wel zeggen. Afvallige moslims die een moskee tot hun beschikking krijgen om van de daken te schreeuwen dat zij niet meer in Allah geloven, en geen boodschap meer hebben aan diens profeet. Het is alsof Solzjenitzin in het Kremlin een persconferentie mag geven om wereldkundig te maken dat hij geen boodschap meer heeft aan Stalin! Het is of een ex-lid van de Scientologykerk de tempel aan de Nieuwezijds mag gebruiken om aan de pers uit te leggen dat hij niks meer te maken wil hebben met L. Ron Hubbard!
“I smell a rat the size of a dinosaur”, zou me moeder zeggen. Hé Jafari! Je vergeet toch niet om Wouter Bos en Han Noten een adhesieverklaring toe te zenden, hoop ik? Ik verwed er mijn kop onder dat ze nu wèl hun handtekening willen zetten. Want ex-moslims die zijn goedgekeurd door de Vereniging van Imams, daar durven ze wel solidair mee te zijn. Misschien krijgen jullie zelfs nog wel een handtekening los van de vertegenwoordigers van de Unie van Marokkaanse Moskeeën en de Imam zelve. Het zou me niks verbazen.
Pamela Hemelrijk
U zult me misschien een complotdenker noemen, maar ik begin me nu toch in gemoede af te vragen of de ex-moslims Peyman Jafari en Benham Taebi wel echte ex-moslims zijn. Toen ze de afgelopen week Ehsan Jami probeerden af te branden op de opiniepagina van de NRC verzwegen ze al voor ons dat ze dat ze lid waren van de Internationale Socialisten, die twee handen op één buik zijn met de Hamas, de Hezbollah en de AEL. Niet echt een club dus waar de doorsnee ex-moslim zich als een vis in het water voelt, zou je zeggen.
En nu lees ik op het ultralinkse Frontpage FOK.nl dat die twee bloeddorstige bolsjewieken een rivaliserend comité van ex-moslims hebben opgericht om tegen Jami “ten strijde te trekken”. Dit politiek correcte comité van ex-moslims, zullen we maar zeggen, geeft maandag een persconferentie, en wel…in de moskee El Oumma in Slotervaart if you please! En dat niet alleen: de bijeenkomst zal worden opgeluisterd door de voorzitter van de Vereniging van Imams en vertegenwoordigers de Unie van Marokkaanse Moskeeën in Amsterdam.
We kunnen hier dus met een gerust hart spreken van een unicum in de rijke historie van de islam: dit is het eerste comité van ex-moslims ter wereld, dat zich mag verheugen in de warme sympathie van het islamitisch establishment. Een primeur van wereldformaat, mogen we wel zeggen. Afvallige moslims die een moskee tot hun beschikking krijgen om van de daken te schreeuwen dat zij niet meer in Allah geloven, en geen boodschap meer hebben aan diens profeet. Het is alsof Solzjenitzin in het Kremlin een persconferentie mag geven om wereldkundig te maken dat hij geen boodschap meer heeft aan Stalin! Het is of een ex-lid van de Scientologykerk de tempel aan de Nieuwezijds mag gebruiken om aan de pers uit te leggen dat hij niks meer te maken wil hebben met L. Ron Hubbard!
“I smell a rat the size of a dinosaur”, zou me moeder zeggen. Hé Jafari! Je vergeet toch niet om Wouter Bos en Han Noten een adhesieverklaring toe te zenden, hoop ik? Ik verwed er mijn kop onder dat ze nu wèl hun handtekening willen zetten. Want ex-moslims die zijn goedgekeurd door de Vereniging van Imams, daar durven ze wel solidair mee te zijn. Misschien krijgen jullie zelfs nog wel een handtekening los van de vertegenwoordigers van de Unie van Marokkaanse Moskeeën en de Imam zelve. Het zou me niks verbazen.
RONDOM TIEN
Voor Rondom Tien is de enige ware idealist een moordende idealist
Karel van het Reve heeft er in de jaren zeventig al eens op gewezen dat het toepassen van terreur altijd groot begrip doet ontstaan voor de idealen van de terrorist. “Van iemand die veel mensen dood maakt – vooral wanneer die mensen ongewapend zijn – neemt men al gauw aan dat hij dat allemaal niet zou doen als hij daartoe niet gedwongen werd door de grote bewogenheid met het lot van zijn medemens. Maar als die terroristen zo bewogen worden door het leed van hun medemens, waarom schieten ze dan treinbestuurders, bezoekers aan winkelcentra en bankbedienden dood? Daar zouden ze dan toch – veel meer dan u en ik, die zich over Berufsverbote, Palestijnen en Molukkers veel minder druk maken – een grote aversie tegen moeten hebben?”
Hoezeer Karel met zijn stelling de spijker op de kop sloeg werd zaterdag weer eens bewezen door Cees Grimbergen van Rondom Tien. Cees betitelde niet alleen Tanja Nijmeijer consequent als idealistisch, maar ook Che Guevara, de leden van de Rote Armee Fraktion, en zelfs Samir A. Voor Cees Grimbergen (en voor het gros van de pers met hem) is de enige ware idealist een gewelddadige idealist. Als je bij de main stream media in het gevlei wilt komen, dan kun je veel beter onschuldige voorbijgangers neerknallen dan geld wegschenken aan een goed doel. Ik maak geen gekheid. Toen de uitvinder van de Tomtom 100 miljoen afstond aan liefdadigheid, schreef de Volkskrant “Nieuwe Filantroop zoekt Spotlight”. Bill Gates, die 200 miljard heeft weggegeven en bovendien meer werkgelegenheid heeft geschapen dan alle vakbonden ter wereld bij elkaar, wordt bij voorkeur gekwalificeerd als “nerd”, “monopolist”, of “plagieur”. En zijn werknemers werden door de Volkskrant ooit betiteld als “de zestigduizend slaven van Microsoft”. Ik weet zeker dat Cees Grimbergen liever zijn tong afbijt dan Bill Gates een idealist te noemen.
Het wil er bij Cees nog steeds maar niet dat iemand zich bij een terreurgroep (of bij een “bevrijdingsbeweging”, zoals Cees het liever uitdrukt) aansluit, doodeenvoudig omdat hij graag mensen wil doodschieten; because it turns him on.
Ik kan een heel klein beetje met Cees meevoelen. Zo heb ik zelf geruime tijd gedacht dat al die trendy Troskisten, salonsocialisten, Castofielen en DDR-fans waar de grachtengordel in de jaren zestig en zeventig van wemelde, dat die lui zo warm liepen voor totalitaire regimes ondanks het geweld. Het heeft even geduurd voor ik me realiseerde dat ze zich juist tot die totalitaire regimes aangetrokken voelden vanwege het geweld, en nergens anders om. Maar bij Grimbergen zal dat besef, vrees ik, pas doorbreken als zijn eigen kinderen door een Nederlandse onderafdeling van de FARC worden doodgeschoten.
Wat in Rondom Tien ook niet ter sprake werd gebracht was het feit dat de generatie van Tanja door linkse babyboomers als Cees Grimbergen van de wieg af is klaargestoomd voor de gewapende revolutie. Deze stumpers hebben van hun leraren in spijkerpakken onafgebroken ingepompt gekregen dat “socialisten zich inzetten voor de zwakkeren, en dat liberalen de zwakkeren aan hun lot willen overlaten”. Zo stond het letterlijk in hun schoolboeken maatschappijleer. De generatie van Tanja kreeg van het onderwijs een dag vrijaf om Janmaat uit te jouwen bij zijn inauguratie in de Tweede Kamer. De generatie van Tanja kreeg les van gozers die hun leerlingen geld lieten inzamelen voor het Sandinistisch Bevrijdingsfront. Tanja heeft op school geleerd dat Che Guevara een held was, en Mao een groot staatsman die een eind heeft gemaakt aan de hongersnoden in China. Tanja is opgegroeid met de overtuiging dat de armoe alleen bestreden kan worden door alle rijken tegen de muur te zetten.
Als er iemand verantwoordelijk is voor het feit dat ze nu met een machinegeweer door de jungle dwaalt, dan is het wel het Nederlandse onderwijs. Ik verwed er mijn kop onder dat ze in de Boliviaanse rimboe is beland via een of ander derdewereldproject van het IKV of Pax Christi. Of via een excursie armoedebestrijding van de universiteit.
Ik wou dat ik op die tribune had gezeten. Dan zou ik Grimbergen hebben gevraagd: wat stempelt iemand volgens u eigenlijk tot een idealist? Was Fortuyn een idealist? Was Theo van Gogh een idealist? Was Janmaat een idealist? Is Wilders een idealist? Zo nee, waarom niet? Waarom zijn het uitsluitend moordenaars die van u het predikaat idealist krijgen, terwijl u een uitgesproken walging vertoont van mensen die nog nooit iemand een haar hebben gekrenkt? Vergis ik me nou, of tippelt u zelf op geweld, net als Tanja Nijmeijer?
Maar ja, ik word dan ook niet uitgenodigd voor die tribune. Ze kijken wel wijzer uit, bij Rondom Tien.
Karel van het Reve heeft er in de jaren zeventig al eens op gewezen dat het toepassen van terreur altijd groot begrip doet ontstaan voor de idealen van de terrorist. “Van iemand die veel mensen dood maakt – vooral wanneer die mensen ongewapend zijn – neemt men al gauw aan dat hij dat allemaal niet zou doen als hij daartoe niet gedwongen werd door de grote bewogenheid met het lot van zijn medemens. Maar als die terroristen zo bewogen worden door het leed van hun medemens, waarom schieten ze dan treinbestuurders, bezoekers aan winkelcentra en bankbedienden dood? Daar zouden ze dan toch – veel meer dan u en ik, die zich over Berufsverbote, Palestijnen en Molukkers veel minder druk maken – een grote aversie tegen moeten hebben?”
Hoezeer Karel met zijn stelling de spijker op de kop sloeg werd zaterdag weer eens bewezen door Cees Grimbergen van Rondom Tien. Cees betitelde niet alleen Tanja Nijmeijer consequent als idealistisch, maar ook Che Guevara, de leden van de Rote Armee Fraktion, en zelfs Samir A. Voor Cees Grimbergen (en voor het gros van de pers met hem) is de enige ware idealist een gewelddadige idealist. Als je bij de main stream media in het gevlei wilt komen, dan kun je veel beter onschuldige voorbijgangers neerknallen dan geld wegschenken aan een goed doel. Ik maak geen gekheid. Toen de uitvinder van de Tomtom 100 miljoen afstond aan liefdadigheid, schreef de Volkskrant “Nieuwe Filantroop zoekt Spotlight”. Bill Gates, die 200 miljard heeft weggegeven en bovendien meer werkgelegenheid heeft geschapen dan alle vakbonden ter wereld bij elkaar, wordt bij voorkeur gekwalificeerd als “nerd”, “monopolist”, of “plagieur”. En zijn werknemers werden door de Volkskrant ooit betiteld als “de zestigduizend slaven van Microsoft”. Ik weet zeker dat Cees Grimbergen liever zijn tong afbijt dan Bill Gates een idealist te noemen.
Het wil er bij Cees nog steeds maar niet dat iemand zich bij een terreurgroep (of bij een “bevrijdingsbeweging”, zoals Cees het liever uitdrukt) aansluit, doodeenvoudig omdat hij graag mensen wil doodschieten; because it turns him on.
Ik kan een heel klein beetje met Cees meevoelen. Zo heb ik zelf geruime tijd gedacht dat al die trendy Troskisten, salonsocialisten, Castofielen en DDR-fans waar de grachtengordel in de jaren zestig en zeventig van wemelde, dat die lui zo warm liepen voor totalitaire regimes ondanks het geweld. Het heeft even geduurd voor ik me realiseerde dat ze zich juist tot die totalitaire regimes aangetrokken voelden vanwege het geweld, en nergens anders om. Maar bij Grimbergen zal dat besef, vrees ik, pas doorbreken als zijn eigen kinderen door een Nederlandse onderafdeling van de FARC worden doodgeschoten.
Wat in Rondom Tien ook niet ter sprake werd gebracht was het feit dat de generatie van Tanja door linkse babyboomers als Cees Grimbergen van de wieg af is klaargestoomd voor de gewapende revolutie. Deze stumpers hebben van hun leraren in spijkerpakken onafgebroken ingepompt gekregen dat “socialisten zich inzetten voor de zwakkeren, en dat liberalen de zwakkeren aan hun lot willen overlaten”. Zo stond het letterlijk in hun schoolboeken maatschappijleer. De generatie van Tanja kreeg van het onderwijs een dag vrijaf om Janmaat uit te jouwen bij zijn inauguratie in de Tweede Kamer. De generatie van Tanja kreeg les van gozers die hun leerlingen geld lieten inzamelen voor het Sandinistisch Bevrijdingsfront. Tanja heeft op school geleerd dat Che Guevara een held was, en Mao een groot staatsman die een eind heeft gemaakt aan de hongersnoden in China. Tanja is opgegroeid met de overtuiging dat de armoe alleen bestreden kan worden door alle rijken tegen de muur te zetten.
Als er iemand verantwoordelijk is voor het feit dat ze nu met een machinegeweer door de jungle dwaalt, dan is het wel het Nederlandse onderwijs. Ik verwed er mijn kop onder dat ze in de Boliviaanse rimboe is beland via een of ander derdewereldproject van het IKV of Pax Christi. Of via een excursie armoedebestrijding van de universiteit.
Ik wou dat ik op die tribune had gezeten. Dan zou ik Grimbergen hebben gevraagd: wat stempelt iemand volgens u eigenlijk tot een idealist? Was Fortuyn een idealist? Was Theo van Gogh een idealist? Was Janmaat een idealist? Is Wilders een idealist? Zo nee, waarom niet? Waarom zijn het uitsluitend moordenaars die van u het predikaat idealist krijgen, terwijl u een uitgesproken walging vertoont van mensen die nog nooit iemand een haar hebben gekrenkt? Vergis ik me nou, of tippelt u zelf op geweld, net als Tanja Nijmeijer?
Maar ja, ik word dan ook niet uitgenodigd voor die tribune. Ze kijken wel wijzer uit, bij Rondom Tien.
CHE
De echte Che Guevara
De hedendaagse tienercultuur heeft zich verscheidene iconen aangemeten, die vooral onze rebellerende aard weergeven. Het is bijna instinctief dat tieners een stijl zoeken die verschilt met onze traditionele opvoeding en die breekt door de kettingen van de door ons ervaren onderdrukking.
Maar hoe zouden we reageren als ons verteld werd dat een van de iconen die we gekozen hebben als symbool van onze tienerstrijd tegen traditie en onderdrukking - Che Guevara - in werkelijkheid vocht tegen onze ideologie? Ernesto "Che" Guevara - een van de meest meedogenloze en moordzuchtige personen die de twintigste eeuw gekend heeft - was in werkelijkheid een aanstichter van onderdrukking.
De communistische revolutie, die de aanleiding was voor zo veel lijden in de 20e eeuw, was het doel van de Guevara agenda. Voor Guevara lag de oplossing van de wereldproblematiek, zo zei hij zo vaak, ten oosten van het ijzeren gordijn, en hij zou niets laten om zijn doel van wereldwijde "bevrijding" te bereiken.Voor velen is Che Guevara dan wel een vanzelfsprekend pop-icoon, die gedragen wordt op kleding, gevierd wordt als rebel, en gepronkt wordt als held van de mensheid, maar voor vele anderen is Che een manifestatie van slechtheid op aarde.
Degenen die werkelijk de tijd van Guevara kennen en weten waar hij voor stond, zijn bekend met zijn betrokkenheid bij de sociaal-politieke vernietiging van Cuba en bij het opzetten van de beruchte gevangenis "La Cabana". Guevara's jonge jaren waren geenszins uniek of opmerkelijk tot zijn deelname aan de omverwerping van Fulgenio Batista, de voormalige president van Cuba. Hij werd geboren in een Argentijnse rijke socialistische bovenklasse familie, die hem zijn eerste kennismaking gaf met de ideeen van het communisme, socialisme, en de linkse filosofie.
Guevara studeerde als geneeskunde student aan de Universiteit van Buenos Aires om na vier maanden al uit te vallen, volgens de documenten van de huidige Universiteit van Buenos Aires. Hij vertrok naar Guatemala om een communistisch leger te beginnen, maar vluchtte naar Mexicostad toen hij geen vrijwilligers kon recruteren.
In Mexicostad ontmoette hij de Castro broers, die een communistische revolutie aan het voorbereiden waren, en was hij daarna al vlug op weg naar Cuba in het schip de "Granma". In Cuba pleegde Ernesto zijn ergste misdaden tegen de mensenrechten en kreeg hij al snel zijn moorddadige imago.
Desertie was wijdverspreid in het nieuwe revolutionaire leger maar Ernesto Guevara vatte dat niet licht op en ging regelmatig met een guerrilla groep op zoek naar de deserteurs. Desertie is in de meeste modernde landen een misdaad waar de doodstraf op staat, maar de aanpak van Ernesto was uniek in zijn wreedheid. Wanneer de deserteurs werden gevonden, werden ze gekneveld, vastgebonden, en van dichtbij doodgeschoten door Ernesto Guevara zelf.
Meestal werden de deserteurs niet direct gedood maar vreselijk gemarteld om een afgrijselijke dood te sterven. Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt. Na de geslaagde overname van Cuba's overheid begonnen Guevara's troepen een uitgebreide campagne tegen Cubaanse andersdenkenden met de oprichting van een van hedendaags meest beruchte gevangenissen, La Cabana. Guevara was de voornaamse bestuurder en executeur van de gevangenis.
In de gevangenis werden een paar duizend politieke gevangenen vastgehouden - mensen die het oneens waren met de nieuwe regering. Gevangenen werden er een voor een uit hun barakken gehaald, geparadeerd rond de gevangenis, bestookt en misbruikt in het bijzijn van hun familie voordat ze uiteindelijk van dichtbij werden doodgeschoten.
De slachtoffers van La Cabana schreeuwden vaak "Viva Cuba libre!" vlak voor hun executie om Guevara en de nieuwe regering af te wijzen.Om deze verbale weerstand tegen zijn autoriteit te stoppen, beviel Guevara dat alle gevangenen voortaan gekneveld moesten worden voor hun executie. Dit om de slachtoffers onder controle te houden en zijn macht over de plaatselijke bevolking te handhaven.
Op Guevara's lange lijst van misdaden in La Cabana wordt verder gerapporteerd dat hij er plezier in had om regelmatig de kelen door te snijden van gevangenen die aan het slapen waren. Na La Cabana ging Guevara naar Bolivia om zich daar al snel over te geven aan Bolivia en de VS, terwijl hij riep "Ik ben Che, ik ben voor jullie levend meer waard dan dood." Dit was het laffe einde van het moorddadige leven van Ernesto Guevara.
In zijn laatste momenten was hij niets meer dan een lafaard die niet dezelfde dood tegemoet durfde te zien die hij zelf gegeven had aan talloze jongeren.Na zijn gevangeneming werd hij ondervraagd en daarna geexecuteerd in Bolivia.
Castro was daarmee zijn rechterhand kwijt. Ernesto Guevara's leven is bevlekt met mismanagement, oneervolheid, schendingen van de mensenrechten, en koelbloedige moorden.
Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt.
Ernesto werd gedreven door het idee dat hij op een dag de massa onder zijn ijzeren grip zou controleren en het communistische rijk naar het westen zou brengen. Zijn droom is vervaagd en zijn onderdrukkende ideologie is in het vuur gegooid. Als we als nieuwe generatie iconen willen hebben, laten we die dan zorgvuldig kiezen. Laat ons iconen kiezen die autoriteit en onderdrukking verwerpen in plaats van ondersteunen.
Guevara's beeltenis is een schande in de menselijke geschiedenis en is er een waar de mensheid zeker zonder kan.
Toch is het bijna een passend einde dat het Guevara icoon opgenomen is in precies die zaken waar hij zijn hele leven tegen vocht: de kapitalistische machine en de Verenigde Staten van Amerika. Mahatma Gandhi schreef eens " een overwinning die bereikt is met geweld is eigenlijk een nederlaag, want hij is slechts tijdelijk." Dit moeten we allen in gedachte houden.
Alexander Villacampa De auteur is zoon van Cubaanse vluchtelingen en studeert economie aan The University of Florida. Dit artikel verscheen eerder in het krantje van zijn high school.
De hedendaagse tienercultuur heeft zich verscheidene iconen aangemeten, die vooral onze rebellerende aard weergeven. Het is bijna instinctief dat tieners een stijl zoeken die verschilt met onze traditionele opvoeding en die breekt door de kettingen van de door ons ervaren onderdrukking.
Maar hoe zouden we reageren als ons verteld werd dat een van de iconen die we gekozen hebben als symbool van onze tienerstrijd tegen traditie en onderdrukking - Che Guevara - in werkelijkheid vocht tegen onze ideologie? Ernesto "Che" Guevara - een van de meest meedogenloze en moordzuchtige personen die de twintigste eeuw gekend heeft - was in werkelijkheid een aanstichter van onderdrukking.
De communistische revolutie, die de aanleiding was voor zo veel lijden in de 20e eeuw, was het doel van de Guevara agenda. Voor Guevara lag de oplossing van de wereldproblematiek, zo zei hij zo vaak, ten oosten van het ijzeren gordijn, en hij zou niets laten om zijn doel van wereldwijde "bevrijding" te bereiken.Voor velen is Che Guevara dan wel een vanzelfsprekend pop-icoon, die gedragen wordt op kleding, gevierd wordt als rebel, en gepronkt wordt als held van de mensheid, maar voor vele anderen is Che een manifestatie van slechtheid op aarde.
Degenen die werkelijk de tijd van Guevara kennen en weten waar hij voor stond, zijn bekend met zijn betrokkenheid bij de sociaal-politieke vernietiging van Cuba en bij het opzetten van de beruchte gevangenis "La Cabana". Guevara's jonge jaren waren geenszins uniek of opmerkelijk tot zijn deelname aan de omverwerping van Fulgenio Batista, de voormalige president van Cuba. Hij werd geboren in een Argentijnse rijke socialistische bovenklasse familie, die hem zijn eerste kennismaking gaf met de ideeen van het communisme, socialisme, en de linkse filosofie.
Guevara studeerde als geneeskunde student aan de Universiteit van Buenos Aires om na vier maanden al uit te vallen, volgens de documenten van de huidige Universiteit van Buenos Aires. Hij vertrok naar Guatemala om een communistisch leger te beginnen, maar vluchtte naar Mexicostad toen hij geen vrijwilligers kon recruteren.
In Mexicostad ontmoette hij de Castro broers, die een communistische revolutie aan het voorbereiden waren, en was hij daarna al vlug op weg naar Cuba in het schip de "Granma". In Cuba pleegde Ernesto zijn ergste misdaden tegen de mensenrechten en kreeg hij al snel zijn moorddadige imago.
Desertie was wijdverspreid in het nieuwe revolutionaire leger maar Ernesto Guevara vatte dat niet licht op en ging regelmatig met een guerrilla groep op zoek naar de deserteurs. Desertie is in de meeste modernde landen een misdaad waar de doodstraf op staat, maar de aanpak van Ernesto was uniek in zijn wreedheid. Wanneer de deserteurs werden gevonden, werden ze gekneveld, vastgebonden, en van dichtbij doodgeschoten door Ernesto Guevara zelf.
Meestal werden de deserteurs niet direct gedood maar vreselijk gemarteld om een afgrijselijke dood te sterven. Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt. Na de geslaagde overname van Cuba's overheid begonnen Guevara's troepen een uitgebreide campagne tegen Cubaanse andersdenkenden met de oprichting van een van hedendaags meest beruchte gevangenissen, La Cabana. Guevara was de voornaamse bestuurder en executeur van de gevangenis.
In de gevangenis werden een paar duizend politieke gevangenen vastgehouden - mensen die het oneens waren met de nieuwe regering. Gevangenen werden er een voor een uit hun barakken gehaald, geparadeerd rond de gevangenis, bestookt en misbruikt in het bijzijn van hun familie voordat ze uiteindelijk van dichtbij werden doodgeschoten.
De slachtoffers van La Cabana schreeuwden vaak "Viva Cuba libre!" vlak voor hun executie om Guevara en de nieuwe regering af te wijzen.Om deze verbale weerstand tegen zijn autoriteit te stoppen, beviel Guevara dat alle gevangenen voortaan gekneveld moesten worden voor hun executie. Dit om de slachtoffers onder controle te houden en zijn macht over de plaatselijke bevolking te handhaven.
Op Guevara's lange lijst van misdaden in La Cabana wordt verder gerapporteerd dat hij er plezier in had om regelmatig de kelen door te snijden van gevangenen die aan het slapen waren. Na La Cabana ging Guevara naar Bolivia om zich daar al snel over te geven aan Bolivia en de VS, terwijl hij riep "Ik ben Che, ik ben voor jullie levend meer waard dan dood." Dit was het laffe einde van het moorddadige leven van Ernesto Guevara.
In zijn laatste momenten was hij niets meer dan een lafaard die niet dezelfde dood tegemoet durfde te zien die hij zelf gegeven had aan talloze jongeren.Na zijn gevangeneming werd hij ondervraagd en daarna geexecuteerd in Bolivia.
Castro was daarmee zijn rechterhand kwijt. Ernesto Guevara's leven is bevlekt met mismanagement, oneervolheid, schendingen van de mensenrechten, en koelbloedige moorden.
Guevara is op geen enkele standaard een held, noch een acceptabel icoon voor een generatie die zo gepasioneerd onderdrukking verwerpt.
Ernesto werd gedreven door het idee dat hij op een dag de massa onder zijn ijzeren grip zou controleren en het communistische rijk naar het westen zou brengen. Zijn droom is vervaagd en zijn onderdrukkende ideologie is in het vuur gegooid. Als we als nieuwe generatie iconen willen hebben, laten we die dan zorgvuldig kiezen. Laat ons iconen kiezen die autoriteit en onderdrukking verwerpen in plaats van ondersteunen.
Guevara's beeltenis is een schande in de menselijke geschiedenis en is er een waar de mensheid zeker zonder kan.
Toch is het bijna een passend einde dat het Guevara icoon opgenomen is in precies die zaken waar hij zijn hele leven tegen vocht: de kapitalistische machine en de Verenigde Staten van Amerika. Mahatma Gandhi schreef eens " een overwinning die bereikt is met geweld is eigenlijk een nederlaag, want hij is slechts tijdelijk." Dit moeten we allen in gedachte houden.
Alexander Villacampa De auteur is zoon van Cubaanse vluchtelingen en studeert economie aan The University of Florida. Dit artikel verscheen eerder in het krantje van zijn high school.
Abonneren op:
Posts (Atom)
